Στη μονογραφία αυτή η συγγραφέας περιγράφει, ταξινομεί εικονογραφικά, αναλύει στυλιστικά και χρονολογεί τριάντα τέσσερα Εκαταία από τη Ρόδο και την Κω όπου μαρτυρείται και ιερό της θεάς. Η λατρευτική εικόνα της Εκάτης στα Δωδεκάνησα δεν είναι εκείνη της σκοτεινής θεάς των τρίστρατων, των νυχτερινών περιπλανήσεων, των μαγικών τελετουργιών, των «άωρων και βιαιοθάνατων νεκρών», αλλά μιας θεάς που συμμετέχει στη διακυβέρνηση του ουρανού, της θάλασσας και της γης, ήπιας και μειλίχιας, βοηθού και συμπαραστάτη ταυτόχρονα των ανυπεράσπιστων θνητών στον καθημερινό τους αγώνα για επιβίωση.